Tip Tanımına Göre

Statik Tipli Diller

Değişkenlerinin belirli tıp sınırlamalarına tabi tutulduğu dillerdir. Derlenebilir diller genelde statik tip kullanımını şart koşmaktadır.

Artıları

Statik tip kullanımıyla birlikte tip uyumsuzluğu sebebiyle oluşabilecek hatalar derleyici tarafından baştan tespit edilebilmekte, performans iyileştirmeleri yapılabilmektedir.

Eksileri

Statik tipli dillerde kod nispeten daha uzun yazılır. Bunda tip tanımlamaları ile tip dönüşümleri için yazılan ek kodlar etkilidir. Tip uyumunu sağlamak için sağlanan çaba yazılımcının esnekliğini azaltır, daha çok uğraşmasına sebep olur.

Dinamik Tipli Diller

Değişkenlerinin tip tanımlamasının zorunlu olmadığı, bir değişkenin farklı zamanlarda farklı tipte değerler alabildiği dillerdir.

Artıları

Yazılımcının statik dillerde harcadığı birçok işi yorumlayıcı halleder, bu da yazılımcıya büyük esneklik ve hız sağlar.

Eksileri

Statik tipli dillerde yazılımcı kodu yazarken bir kere düşünüp tip tanımlarını yapıyorken dinamik dillerde yorumlayıcı tarafından yazılımcı yerine yapılan tip yorumlaması kod her çalıştığında gerçekleşir. Bu da uygulama performansında düşüşe sebep olur.